ΜΑΜΑΚΟΥΛΑ

Δε θα ξεχάσω την πρώτη μας νύχτα στο σπίτι όταν γυρίσαμε από την κλινική. Δεν μπορούσα με τίποτα να βολευτώ στο κρεβάτι και δεν άντεχα να έχω το πορτ μπεμπε διπλά μου όπως αρχικά είχαμε σκεφτεί. Μου φαινόταν πολύ δύσκολο. Νυσταζα τόσο πολύ και  με τραβούσαν και τα ράμματα.Πονούσε το στήθος μου από τις πληγές που είχα.Τελικά την έβγαλα στο παιδικό δωμάτιο..καθιστή στην πολυθρόνα, με το μωρό αγκαλιά και τον Κωστα να πηγαινοερχεται και να μου φέρνει νερό να πιω. Και μόλις το μωρό κοιμόταν και το ακουμπούσα στο κουνάκι του, ξυπνούσε και έκλαιγε...και πάλι από την αρχή.. Την επόμενη μέρα ήρθαν οι γονείς μου. Και τελικά με έπεισε ο μπαμπάς μου να ξαναδοκιμάσω με το κουνάκι δίπλα μου. Από την κούραση και την αϋπνία είχα νεύρα, με έπιασε και το πείσμα μου, αλλά ήξερα πως έχει δίκιο και στην ουσία αυτό ήθελα και εγώ. Το μωρό δίπλα μου. Την δεύτερη νύχτα λίγο καλύτερα,λίγο όμως.. Το ξενύχτι και οι πόνοι συνεχίζονταν, τα νεύρα και το άγχος και αυτά. Άυπνοι και οι δυο..  Με π...

Διαβάζοντας σχετικά με την πρόκληση της Ελενης από το καρυδότσουφλο , μιας και ο μικρός  μου είναι πολυυυ μικρός για να μου πει τι βλέπει...εγώ είπα να τσιγκλήσω τον αντρούλη μου!!!! και ιδού!!!( το παρακάτω γραμμένο από τα χεράκια του) Μέσα από μια τόσο μικρή φωτογραφία φαίνεται το δώρο της φύσης που μας προσφέρεται απλόχερα . Αυτό το Θείο δώρο, μας προσφέρει γαλήνη , ευτυχία και αγάπη. Η φωτογραφία αυτή, μας δείχνει το θαύμα της φύσης, όπου με λίγες σταγόνες βροχής ποτίζονται τα δέντρα και ανθίζουν τα λουλούδια. Μέσα σε αυτό το παραμυθένιο τοπίο, που σπάνια συναντάς, φαίνεται το πανέμορφο σπιτάκι, μέσα από το οποίο  ξεπροβάλει η αγάπη , η γαλήνη και η οικογενειακή θαλπωρή. Το λίγο φως που βγαίνει από το παράθυρο,μοιάζει με το χρώμα του ήλιου την ώρα που δύει και γαληνεύει την ψυχή μας, επειδή γνωρίζουμε πως θα ανατείλει και αύριο. Και κάθε αύριο μας δίνει ελπίδα και χαρά.Αυτή η μαγική φωτογραφία συνδυάζει τα δώρα της φύσης με τα δώρα της ψυχής.

 Σταγόνες βροχής ... μοιάζουν με δάκρυα.  Δάκρυα χαράς, συγκίνησης , πόνου, αγωνίας , φόβου. Δάκρυα αγάπης . Να κλαις από φόβο για αυτούς που αγαπάς. Να πονάει η καρδία σου από φόβο μην πληγωθούν. Να ξενυχτάς τα βράδια για να ακούς αναπνοές και να κόβεται η δική σου για λίγο. Και τα μάτια να θαμπώνουν μπροστά  στην τόση ομορφιά που κρύβει η αγάπη. Μπροστά στην τόση αγάπη που κρύβει η ψυχή  και που δεν ξέρεις ως που μπορεί να φτάσει.. ως που άραγε; Ας αφήσουμε τα δάκρυα ελεύθερα να κυλήσουν. Ξεδιάντροπα, ελεύθερα. Να γίνουν λόγια, να εκφράσουμε αυτά που δε ξέρουμε να πούμε. Να ελευθερωθούμε από όσα νιώθουμε και μετά, όταν πλέον αυτά θα έχουν στεγνώσει θα είναι σαν να ειπώθηκαν όσα είχαμε κρύψει μέσα μας. Όταν κάποιες μέρες και νύχτες όλα μας φαίνονται θαμπά να μην ξεχνάμε  πόση ομορφιά φανερώνεται μετά.. πίσω από τις σταγόνες της βροχής υπάρχει πάντα κάτι ονειρεμένα Όμορφο.

Και ναι!!! Γίναμε 6 μηνών!! Γιορτάζουμε μισό χρόνο ζωής!!  6 μήνες γεμάτοι. Γεμάτες μέρες αλλά και νύχτες με αγκαλιές, με θηλασμούς ,με γέλια και με κλάματα.. Σκέφτομαι τον καιρό που πέρασε. Και πόσα πράγματα ζήσαμε ήδη μαζί με τον Δημητρακη μας. Να είναι καλά εύχομαι και πάντα να μας ξετρελαίνει. Μεγαλώσαμε λιγάκι και ξεκινήσαμε τις στερεές τροφές εδώ και λίγο καιρό. Αλλα από ότι βλέπω το γαλατακι του δεν το αλλάζει με τίποτα. Του αρέσει να κάθεται κάτω και να παίζει με τα παιχνίδια του. Γυρνάει από μπρούμυτα ανάσκελα και ανάποδα. Φωνάζει..και φωνάζει δυνατά. Κυρίως όταν βλέπει τον μπαμπά του. Απολαμβάνει το μπάνιο του και γελάει τσιριχτά. Πλατσουρίζει ξετρελαμένος και περιμένει το μασαζακι από τον μπαμπά του μετά το μπάνιο. Ιεροτελεστία καθημερινή. Είναι κοινωνικούλης και του αρέσει να είναι με κόσμο. Χαμογελάει σε όλους αλλά πάντα τσεκάρει αν είμαι και εγώ τριγύρω. Πλέον κοιμάται τα απογεύματα ,πάντα με έμενα δίπλα θηλάζοντας, και το απολαμβανουμε κι οι δυο ...

Χαζεύω το χιόνι από το πρωί που άνοιξα τα μάτια μου. Χαίρομαι σαν μικρο παιδί. Όπως τότε που ανυπομονούσα να βγω έξω να παίξω και δεν ήθελα με τίποτα να βγει ο ήλιος και να λιώσει το χιόνι. Ήθελα να κρατήσει  μέρες, να μην ανοίξουν τα σχολεία και να  απολαύσουμε παιχνίδι και έξω και μέσα στο σπίτι. Και πάντα η ίδια αγωνία..θα το στρώσει;; Ίσως γιατί στην Θεσσαλονίκη δεν χιονίζει συχνά και δεν κρατάει πολύ. Νιώθω τύψεις που απολαμβάνω το χιόνι..Την ίδια στιγμή που σκέφτομαι το Δημητρακη να κάνει πατημασιές στο απαλό χιόνι που έπιασε στην αυλή μας. Την ίδια στιγμή που τον κρατάω στην αγκαλιά  μου και με το χεράκι του ακουμπάει το τζάμι σαν να προσπαθεί να το πιάσει. Όλα άσπρα και ήρεμα. Ησυχία. Μ αρέσει το χιόνι.. Νιώθω τύψεις, γιατί ξέρω πως όταν χιονίζει στην χώρα μας δεν λειτουργεί τίποτα, αλλά  ξέρω πως κάποιοι μικροί μαθητές έχουν την ίδια χαρά και αγωνία  που είχα και εγώ. Θα το στρώσει;;;

Με τόσο  κρύο, ήθελα να φτιάξω ένα απλό γλυκάκι ζεστό και νόστιμο. Με υλικά που πάντα έχω στο σπίτι. Έφτιαξα λοιπόν  ρυζόγαλο. ΥΛΙΚΆ 1 λίτρο γάλα 1 ποτήρι  νερό 1 γεμάτο φλιτζάνι ρύζι γλασσε 1 φλιτζάνι ζάχαρη 2 βανίλιες Κανέλα ΕΚΤΕΛΕΣΗ Ξεπλένω καλά το ρύζι με νερο Σε ενα κατσαρολακι ζεσταίνω το γάλα  μαζί  με το νερό. Προσθέτω το ρύζι και ανακατεύω μέχρι να ψηθεί σε μέτρια θερμοκρασία. Όταν ψηθεί το ρύζι ρίχνω την ζάχαρη κ την βανίλια και ανακατεύω συνεχώς  μέχρι να πήξει. Βάζω σε φορμακια και προσθέτω την κανέλα. για τον καλό μου 💖💖💖💗💗💕

Κυριακή βράδυ. Είναι η ώρα  που ταΐζω το μωρό και κοιμάται. Πέρασε  και αυτό  το τριήμερο τόσο γρήγορα αλλά  και τόσο υπέροχα. Έχει τρομερό κρύο και έχουν  παγώσει όλα έξω. Και τις 3 μέρες αποφασίσαμε να τις περάσουμε μέσα στο σπίτι. Πράγμα σπάνιο  για εμάς,  που συνήθως  πηγαίνουμε στους γονείς μου τα ΣΚ ή συναντάμε φίλους. Είχαμε προετοιμαστεί κατάλληλα. Κάναμε την πέμπτη τα ψώνια που χρειαζόμασταν και όλες τις εξωτερικές δουλειές για να μην βγούμε έξω ούτε  για ψώνια και απολαύσαμε την ζεστασιά στο σπίτι με το μωρό  μας. Ήρθε και η μέρα που ο Δημήτρης μας δοκίμασε το πρώτο του φαγακι πέρα από το γάλα....Και επιλέξαμε αυτή η μέρα να είναι των φώτων για να είναι ο Κώστας σπίτι και να το χαρούμε μαζί βγάζοντας φωτογραφίες και βίντεο με τις αστείες γκριμάτσες του. Το απόγευμα, την ημέρα των φώτων  ο Παπάς της ενορίας μας περνάει  από όλα τα σπίτια και χτυπάει όλα τα κουδούνια για να κάνει αγιασμό!!! Ήταν κάτι ωραίο. ...

Σήμερα ήρθαν οι γονείς μου από το πρωί σπίτι μου. Κάθε φορά που έρχονται φτιάχνουμε ένα γλυκάκι για τον απογευματινό μας καφέ. Είχα 2 μπανάνες αρκετά ώριμες οπότε είπαμε να φτιάξουμε κεκάκια με μπανάνα. 🍌🍌 ΥΛΙΚΑ 2 μέτριες μπανάνες ώριμες 1 φλιτζάνι γάλα 1/2 φλιτζάνι λάδι 2 κουτ. γλυκού μπεικιν 1/2 φλιτζάνι ζάχαρη 2 αυγά Αλεύρι  γοχ όσο πάρει ΕΚΤΕΛΕΣΗ Σε μια κούπα ανακατεύουμε τα αυγά με το γάλα, την ζάχαρη και το λάδι. Προσθέτουμε το μπεικιν και ανακατεύουμε. Στην συνέχεια προσθέτουμε το αλεύρι λίγο λίγο ανακατευοντας συνεχώς. Σε ένα πιάτο λιώνουμε τις μπανάνες. Ανακατεύουμε τις μπανάνες με το υπόλοιπο μείγμα. Λαδώνουμε τα φορμακια και βάζουμε το μείγμα. Ψήνουμε σε προθερμασμενο φούρνο στους 170 για 40 λεπτά 

Σήμερα είχε λίγο κρύο αλλά αυτό δεν μας εμπόδισε να βγούμε μια βολτούλα. Μαμά κ γιός ντυθήκαμε καλά και βγήκαμε. Είχε ωραίο ήλιο και ήταν ευκαιρία να βγούμε λίγο έξω, εφόσον οι βόλτα ηρεμεί το μωρό και κοιμάται λίγο. Ξεκινήσαμε κατηφοριζοντας προς την αριστοτελους. . Προμηθευτηκαμε την ατζέντα μας για το 2017 από τις πυγολαμπιδες . Καταπληκτική! ! Όσοι είστε από Θεσσαλονίκη,θα βρείτε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα γιατί εκτός από ατζέντα είναι και οδηγός πόλης. Έπειτα ανηφορισαμε προς τα πάνω και περάσαμε μια βόλτα από το πάρκο της γειτονιάς μας,στην πλατεία τερψιθεας. Την πρώτη μας βόλτα σε πάρκο. Μόλις φτάσαμε στο πάρκο ξύπνησε ο Δημήτρης που σε όλη την διαδρομή κοιμόταν. Απολαύσαμε λίγο τον μεσημεριανό ήλιο και την ησυχία που είχε εκείνη την ώρα στο πάρκο και επιστρέψαμε σιγά  σιγά στο σπίτι μας..

Το 2016 για μένα θα είναι πάντα ένας χρόνος λατρεμένος . Γιατί αυτόν τον χρόνο ήρθε ο πελαργός και μου έφερε στην αγκαλιά μου τον Δημητρακη μου και έγινα μαμά!! Μισό χρόνο έγκυος κι άλλο μισό μαμά!!! Τι πιο ωραίο μπορεί να σου φέρει ένας χρόνος; Συναισθήματα πολλά με καινούριο νόημα πλέον. Αγάπη. Χαρά .Συγκίνηση .Αγωνιά. ΦΟΒΟΣ μια λέξη που παίρνει άλλη διάσταση όταν γίνεσαι γονιός. Αυτόν τον χρόνο που είχα άδεια λόγω εγκυμοσύνης και μητρότητας ήταν η πρώτη φορά που είχα χρόνο να ασχοληθώ με πράγματα που μ αρέσουν. Είχα χρόνο να είμαι στο σπίτι. Το οποίο με έβλεπε πριν μόνο λίγες ώρες μέσα στη μέρα. Νοικοκυρευτηκα λίγο παραπάνω. Έψαξα και έμαθα καινούριες συνταγές. Ασχολήθηκα με το πλέξιμο, τις χειροτεχνίες και τις χειροποίητες κατασκευές. Διάβασα αρκετά βιβλία. Κάναμε περισσότερα πράγματα μαζί με τον Κώστα και μετά που γέννησα και με το μωρό οι 3 μας. Απόλαυσα περισσότερο από κάθε προηγούμενη χρονιά,  όλες τις εποχές χωρίς να γκρινιάζω για το κρύο το χειμώνα , για τη ...