ΜΑΜΑΚΟΥΛΑ

Αυτές τις μέρες συνεχεία βρέχει στην Πόλη μας.  Δεν θυμίζει ο καιρός ότι έρχεται το καλοκαιράκι σε λίγες μόνο μέρες. Βροχερός Μάιος. Και η ψυχολογία μου σαν τον καιρό. Μια χαρά μια μελαγχολία. Μια ήλιος μαι βροχή.  Ήρθε και ο ξαδερφούλης μας στον κόσμο και έδωσε λίγο φως στις συννεφιασμενες μας μέρες. Ξανάζησα λίγο νοερά τις πρώτες μας μέρες στην κλινική. Ανάμεικτα συναισθήματα. Όλα όμως φτιάχνουν και όλα σιγά σιγά μπαίνουν σε μια σειρά. Χρόνος χρειάζεται και κατανόηση από το περιβάλλον. Σεβασμός στην ψυχολογία της νέας μαμακας. Κάτι που συνήθως δεν υπάρχει. Έρχεται μήνας με πολύ τρέξιμο για εμάς .Αλλάζουμε γειτονιά. Μετακόμιση με μωρό...πολυυ δύσκολο. Πολλά  πράγματα πρέπει να γίνουν κ δεν υπάρχει  χρόνος. Προσπαθούμε να τα προλάβουμε όλα μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο. Είναι μια φάση λίγο δύσκολη κ για τον μικρούλη μας. Θα ταλαιπωρηθεί αρκετά  με όλο αυτό και στεναχωριεμαι. Αν κ σίγουρα  η μετακόμιση θα γίνει για καλό. Θα φτιάξει κ ο καιρός.. Και όλα θα γίνουν χαρούμενα σα

Συνήθως τις Κυριακές τρώμε με τους γονείς μου. Από χθες όμως ο Δημήτρης είναι λίγο αρρωστούλης και δεν κοιμηθήκαμε καλά, επομένως μείναμε σπίτι για να γίνει το ζουζούνι λίγο καλύτερα.. Ευτυχώς είναι κεφάτος και αυτό μου δίνει μεγάλη χαρά γιατί όλη τη νύχτα στιφογυρνουσα δίπλα του κάνοντας αρνητικές σκέψεις. Ήταν πράγματι πολύ ταλαιπωρημένος. Είναι και ο καιρός βροχερός και όλα μαζί με ρίξανε λίγο ψυχολογικά. Περιμένουμε και από στιγμή σε στιγμή να γεννήσει η αδερφή μου και είμαστε οικογενειακώς σε αναμμένα κάρβουνα. Χτυπάει τηλέφωνο για την γιορτή του Κώστα και πεταγόμαστε μήπως έχουμε νέα από την αδερφή μου!. Κάνουμε συνεχώς όλοι πιθανά σενάρια για το πότε θα γεννήσει.. Ουφ! Λες σήμερα; Λες αύριο; Τώρα κοιμάται το μωρό μας. Ελπίζω να ξυπνήσει με χαμόγελο! Ας πιούμε μέχρι τότε ένα καφεδάκι μαζί με λίγο κέικ από τα χεράκια μου!! αφιερωμένο στην ηλιαχτίδα της ζωής μου αυτό το βροχερό απογευμα Καλό απόγευμα!

Η γιορτή  της μητέρας ξημερώνει αύριο.. Αυτές τις μέρες είμαι  ιδιαίτερα ευσυγκίνητη. Και λόγω της γιορτής ,που φέτος γιορτάζω και εγώ για πρώτη φορά ,αλλά και γιατί άκουσα σήμερα το Μαμά από τα πιο όμορφα χειλάκια , και με την πιο τρυφερή και γλυκιά φωνούλα. Το είπε ξεκάθαρα. Μαμαμαμαμαμαμα...και δε σταματούσε. Έλιωσα. συγκινήθηκα... Ο πιο σημαντικός ρόλος στη ζωή μου. Τα πιο μεγάλα συναισθήματα. Τα δάκρυα.. Η συγκίνηση και όλοι οι φόβοι μαζί.  Η καρδιά μου, έξω από το σώμα μου. Οι προσευχές και οι ευχές. Καλό ξημέρωμα καρδουλη μου. Σε ευχαριστώ  που είμαι η Μαμά σου. Σε λατρεύω.

Πέρασε και η μέρα της βάφτισης. Τώρα κοιμάται  στην αγκαλιά μου. Και σκέφτομαι ότι αυτό είναι το νόημα της ζωής. Αυτές οι στιγμές. Η ηρεμία που νιώθω όταν έρχεται αυτή η ώρα, που αποκοιμιέται στην αγκαλιά μου θηλάζοντας, δεν υπάρχει πουθενά άλλου. Κάθε νύχτα ένα κλικ μεγαλύτερος. Αυτη τη στιγμή  η καρδιά μου υπερχειλίζει από λατρεία και τα μάτια μου από δάκρυα.  Θυμάμαι την ήμερα που έσπασαν τα νερά. Δεν φοβήθηκα, δεν αγχώθηκα. Τίποτα άλλο δεν ένιωσα, παρά  μόνο απέραντη συγκίνηση. Τόσο πολύ που δεν μπορούσα να πω λέξη.  Συγκίνηση νιώθω κ τώρα, που βαφτίστηκε το καρδουλακι μας. Πω πω!! Πως περνάει ο καιρός,  αλλά τα συναισθήματα μένουν ίδια. Κάθε φορά που τον κρατώ στην αγκαλιά μου και αυτός κοιμάται. Κάθε φορά που τον αφήνω στο κρεβάτι του και σε λίγα λεπτά νιώθω να λείπει  αφόρητα από την αγκαλιά μου. Αυτές οι στιγμουλες, οι μεγάλες στιγμές για μένα, η δύναμη μου. Σε λένε Δημήτρη ψυχή μου... Να σε χαιρόμαστε. Να σε γεμίζουμε χαρές..Να γελάς πάντα δυνατά και να μας κάνει