Βολτα στο Λευκό πύργο μια υπέροχη μέρα.!

Σήμερα η μέρα ήταν ανοιξιάτικη. Τίποτα δεν θύμιζε Ιανουαρίο. Ένας υπέροχος ήλιος μας φώναζε να βγούμε έξω βόλτα!!

Δεν χάσαμε λοιπόν ευκαιρία. Την πρώτη Κυριακή κάθε μήνα η είσοδος στους αρχαιολογικούς χώρους και στα μουσεία είναι ελεύθερη και αποφασίσαμε να πάμε στον Λευκό πύργο να ανέβουμε επάνω μαζί με το Δημήτρη να γνωρίσει και από κοντά το σύμβολο της πόλης μας!! 

Πρόσφατα στο σχολείο έμαθαν για τα μνημεία και συζητήσαμε για αυτά και στο σπίτι. Οπότε τώρα έμαθε στο σχολείο ,είδε και από κοντά και ξέρει πλέον τον Λευκό μας πύργο.

Ασανσέρ δεν έχει ο λευκός Πύργος οπότε το καρότσι το αφήσαμε στην είσοδο και έβαλα την Δέσποινα στο μάρσιπο και ανεβήκαμε σιγά σιγά. 

Απίστευτη θέα όπου κ αν κοιτάξεις..

Πόσο λατρεύω τη Θεσσαλονίκη. Δεν την αλλάζω με καμία πόλη. 

Ο ήλιος, η θάλασσα, το λιμάνι, ο λευκος Πύργος, η θέα από τα κάστρα, η θέα από την παραλία προς τα κάστρα, όλα τόσο υπέροχα.

Από μικρή με τους γονείς μου, αργότερα με το ποδήλατο μου, και πιο μετά με παρέα η παραλία της Θεσσαλονίκης πάντα ήταν η βόλτα μου. Πάντα με κάποιο τρόπο εκεί καταλήγαμε με την παρέα να περπατάμε.

Ο Δημήτρης ενθουσιάστηκε, η Δέσποινα κοιμήθηκε στο μάρσιπο!!

 Μέτα συνεχίσαμε την βόλτα παραλιακά και περάσαμε στο πάρκο ,στον Ξαρχάκο με το τρενάκι. 

Το αγαπημένο μέρος από όσα πηγαίναμε όταν ήμουν μικρή με τους γονείς μου. 

Εύχομαι σύντομα να τελειώσει όλο αυτό κ να ξαναλειτουργήσει.

  

Το συντριβάνι υπέροχο κ η ώρα που βρέθηκαμε εκεί λίγο πριν δύσει ο ήλιος, ,έκανε τη στιγμή ιδανική για φωτογραφίες.

Θυμήθηκα τα φοιτητικά μου χρόνια και την πρώτη μου ψηφιακή φωτογραφική μηχανή. Την είχα πάντα κρεμασμένη στο λαιμό μου και έβγαζα φωτογραφίες . Κάποιες τις έχω ακόμη σε κορνίζες. 

Αυτή η αγάπη που έχω για την φωτογραφία με βοήθησε να βρω την πρώτη μου δουλειά ως φωτογράφος και ήταν ένα όνειρο που κράτησε για 7 χρόνια.