Η πρωινή μας ρουτίνα.

Τα βράδια , μόλις κοιμηθούν τα παιδιά συμαζευω την κουζίνα για να βρω το πρωί τα πάντα στη θέση τους . Μαρεσει το πρωί να τα βλέπω όλα ,όσο γίνεται , σε μια τάξη και έτσι να ξεκινάει η μέρα μου . Όπως μια ολοκαθαρη σελίδα στο τετράδιο. Όλα στη θέση τους ,μέχρι αν γίνουν πάλι όλα άνω κάτω..

Απόψε έπεσα πάνω σε μια στοιβα από βιβλία που ετοίμασε ο Δημήτρης για να διαβάσουμε το πρωί..

Αυτές τις εβδομάδες μετά τις γιορτές δεν πήγε σχολείο, λόγω των πολλών κρουσμάτων μέχρι η κατάσταση να σταθεροποιηθεί και να νιώσουμε κάπως πιο ασφαλείς.

Είναι μια ευκαιρία να περάσουμε χρόνο μαζί ,όπως τα χρόνια που ήταν λίγο πιο μικρός και ήμασταν μαζί στο σπίτι κάθε πρωί. Ευτυχώς μερικά πράγματα είναι ακόμη ίδια. Δεν πέρασε πολύς καιρός φυσικά .. 

Θέλει κάθε πρωί να μου βάζει τον καφέ κ τη ζάχαρη στο ποτήρι μου και το γαλατάκι. Παίρνει το μικρο μπλε καρέκλακι του για  να φτάνει ..

Πάντα ρίχνει κ λίγο από έξω και παιρνει χαρτί να το σκουπίσει.

Μετά φέρνει τα βιβλία που θέλει να διαβάσουμε και καθόμαστε να φάμε το πρωινό μας . 

Είναι λίγο πιο ψηλός, τα καταφέρνει λίγο καλύτερα από πέρυσι.. Έχει άλλη άνεση πλέον. Και προσπαθώ να τον θυμηθώ που ήτανε μικρούλης και δεν έφτανε το κεφάλι του μέχρι τον πάγκο της κουζίνας. Τώρα σχεδόν καταφέρνει να βάλει τα βαζακια στο ντουλάπι... 

Ήμασταν οι δυο μας και τώρα είμαστε τρεις ,μαζι με την Δέσποινα ,και η ρουτίνα μας η ίδια,  με κάποιες μικροαλλαγές.

Σε λίγες μέρες πάλι θα επιστρέψει στο σχολείο, και εγώ θα μείνω σπίτι με τη Δέσποινα, να φτιάξουμε μια καινούργια ρουτίνα οι δυο μας.

 Μέχρι πάλι να έρθουν κάποιες μέρες που θα είναι κ ο Δημήτρης σπίτι. Και τότε μπορεί πάλι κάτι να έχει αλλάξει. Μπορεί να δείχνει ακόμη πιο ψηλός , μπορεί να φτάνει μέχρι το ντουλάπι πιο καλά  και να κατεβάζει μόνος του την ζάχαρη και τον καφέ.. ποιος ξέρει..

Τον απολαμβάνω, και ας με κουράζει κάποιες φορές που θέλει να τα κάνει όλα τόσο σιγά.

Του λέω ," κάποτε θα βαριέσαι να μου φτιάχνεις καφέ και θα μου φταιχνει η αδερφή σου" και μου λέει  " δεν θα βαρεθώ mommy ποτέ, θα σου φτιάχνω μαζί με την κούκλα μας"

Μακάρι να τα θυμάται όλα αυτά μεγαλώνοντας. Αυτά τα πρωινά που περναμε παρέα. Γιατί είναι λίγα και ας μην το καταλαβαίνουμε . Προσπαθώ να ρουφήξω το κάθε δευτερόλεπτο.

Αχχ  αυτες οι στιγμουλες μας οι μοναδικές. Οι λατρεμένες..