8 μήνες μαμακουλα

Σήμερα κλείνω 8 μήνες ως μαμά!! Η ζωή μου άλλαξε μονομιάς από τότε. Άλλη γυναίκα μπήκα στην κλινική,και άλλη βγήκα. Εντελώς άλλη όμως. Όλη μου η σκέψη πλέον είναι σε αυτό το μικρο ανθρωπάκι. Η διάθεση μου μεταβάλλεται συνεχώς και επηρεάζεται από ένα χαμογελακι ή ένα δάκρυ. Από την απόλυτη ευτυχία στη μοναχική θλίψη. Έτσι απλά. Μονο αυτό μετράει τοοοοσοο πολύ πλέον.Το χαμογελάκι.

8 μηνών.. Δεν έχει κανένα δοντάκι. Τρώει ελάχιστα. Θηλάζει ασταμάτητα. Και ψάχνει συνέχεια από κάπου να πιαστεί για να σηκωθεί στα ποδαράκια του. Χαρίζει χαμόγελα, απλόχερα, σε γνωστούς και άγνωστους. Αυτός είναι. Κάθε μέρα κάτι νέο. Ένας ήχος ,ένα νάζι, ένα βηματάκι .

Ο καιρός περνάει υπέροχα.Είναι φανταστικό να είμαι συνέχεια μαζί του και να καλύπτω κάθε του ανάγκη.Μέρα και νύχτα.

Ο καιρός όμως.. περνάει και γρήγορα.. Σε ένα μήνα επιστρέφω στην δουλειά μου. Στη σκέψη ότι θα λείπω κάποιες ώρες από κοντά του, χωρίς να μπορέσω να του εξηγήσω γιατί και για πόσο, κλαίω.
Απλά θα λείπω.Απλά δε θα 'μαι εκεί όταν με ψάξει.. Πως θα νιώθει άραγε όταν θα αναρωτιέται που πήγα ; Όταν δεν θα μπορεί κάποιος να του εξηγήσει πότε θα γυρίσω; Μήπως θα νιώσει απογοήτευση; Μήπως προδοσία; Θα χάσει την εμπιστοσύνη του;

Μακάρι να είχα ακόμη λίγο χρόνο μαζί του.. Να βλέπω κάθε χαμόγελο και κάθε κατόρθωμά του και όχι να μου τα περιγράφουν.. Μακάρι να μπορούσα να το δω πιο αισιόδοξα όλο αυτό.

στέκομαι!!