ΜΑΜΑΚΟΥΛΑ

Πλησιάζουν τα γενέθλια σου σε λίγες μέρες. Γίνεσαι 31 και είσαι μπαμπάς!! Ο γιος μας κοντεύει κιόλας 3 μηνών! Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός?? Βρήκαμε νέους ρυθμούς στη καθημερινότητα μας!! Είμαι ευτυχισμένη!!! Σε ευχαριστώ που με έκανες μαμά!!Σε ευχαριστώ για την στήριξή σου στον θηλασμό από την πρώτη μέρα !!Που μου έδινες κουράγιο όταν πονούσα από τις πληγωμένες θηλές.Που μου θύμιζες συνέχεια να βάζω κρέμα για να περάσει.Που μου φέρνεις νερό την ώρα που θηλάζω χωρίς να προλάβω να σκεφτώ ότι διψάω.Που μας αγαπάς και μας φροντίζεις τόσο πολύ!!!ΣΕ Ευχαριστώ!!ΣΕ λατρεύω!!!

Πολυ σημαντικό και φέτος το καλοκαίρι για μένα. Πέρυσι με τον γάμο και φέτος μισό καλοκαίρι έγκυος και μισό καλοκαίρι μαμά.  Το αγγελάκι μας μεγαλώνει μέρα με τη μέρα και κάθε μέρα κάνει και κάτι νέο. Χαμογελάει πλατιά, βγάζει ήχους γέλιου δυνατούς και μας αιφνιδιάζει, καθώς κάθε μέρα είναι και πιο δυνατοί. Στρογγύλεψε το προσωπάκι του.  Δεν μπορούν οι λέξεις να περιγράψουν όλα αυτά που νιώθω όταν τον βλέπω. Δεν μπορώ να τον χορτάσω.. Το καλοκαίρι ακόμη δεν έφυγε κ ας είναι 6 Οκτώβρη. Φοράμε ακόμη κοντομάνικα. Τον φοράω στον μάρσιπο και πάμε βόλτες. Το ζουζούνι ή που θα κοιμάται ή που θα κοιτάει τον κόσμο και θα γελάει. Τον λατρεύω .. με εκπλήσσει κάθε στιγμή. Θα ήθελα να παγώσω τον χρόνο να μην περνάει τόσο γρήγορα. Η απόλυτη ευτυχία όταν είμαστε όλοι αγκαλιά.  Μια μικρή καινούργια οικογένεια!!

 Σε βλέπω κάθε μέρα να μεγαλώνεις σιγά σιγά μέσα στην αγκαλιά μου. Είσαι ακόμη πολύ μικρούλης..Ούτε 2 μηνών.Αλλά βλέπω το προσωπάκι σου να στρογγυλεύει, τα μπουτάκια σου να παχαίνουν και τα ποδαράκια να γίνονται λεία και απαλά. Δεν είναι πια ζαρωμένα στεγνά όπως όταν γεννήθηκες. Αλλάζεις μέρα με την μέρα!! Και ήδη άρχισες να χαμογελάς συνειδητά πλέον και να προσπαθείς να επικοινωνήσεις μαζί μας..Λες άου και άγου και κουνάς τα χειλάκια σου προσπαθώντας να μιμηθείς εμάς!!! Πέρασαν σχεδόν 2 μήνες από εκείνο το πρωινό που εσύ επέλεξες να έρθεις στον κόσμο..Κάποιες στιγμές νιώθω ότι πέρασαν αιώνες από τότε,Κάποιες ότι ήταν μόλις χθες..Ανάμεικτα συναισθήματα που τόσο καιρό προσπαθώ να διαχειριστώ. Ήρθες στη ζωή μας και μας άλλαξες. Μαζί με εσένα ξαναγεννηθήκαμε και εμείς. Γίναμε γονείς..και η λέξη αγάπη πήρε ακόμη μια έννοια. Να μεγαλώσεις..Να γίνεις ένας όμορφος Άνθρωπος.Να βλέπεις μόνο την ομορφιά γύρω σου. Να είσαι ευτυχισμένος κάθε στιγμή χωρίς να περιμένεις κάτι να συμβεί.Κάθε μέρ...

Κάθε χρόνο αυτή η εβδομάδα είναι η πιο ήσυχη. Άδεια η πόλη, η γειτονιά έρημη. Ησυχία...Τόση πολλή.   Πέρυσι δούλευα και περίμενα με ανυπομονησία την άδεια μου.Ήταν μια εβδομάδα πριν τον γάμο!! Πέρασε ένας χρόνος τόσο γρήγορα. Ούτε που το κατάλαβα.. Φέτος αγκαλιά με το μικρό μας ανθρωπάκι τελειώνει και αυτό το καλοκαίρι!!!  Κάθε χρόνο με πιάνει μια μελαγχολία αυτό τον καιρό..Θες η ησυχία ?που μου επιτρέπει να μείνω μόνη με την σκέψεις μου? Η αγαπημένη μου εποχή που πλησιάζει στο τέλος? Ακόμη και ο καιρός που ήδη άρχισε να δροσίζει.. με αγχώνουν οι αλλαγές.... άργησε..αλλά άνθισε!!

Δεν χορταίνω να τον βλέπω να κοιμάται. Ένα μικρο ανθρωπάκι ,τόσο ήρεμο και ξένοιαστο. Μέρα με την μέρα γνωριζόμαστε καλύτερα. Είμαι η μαμά του, και είναι πανέμορφος(όπως για όλες τις μαμάδες τα μωρά τους). Αλλά το νυχτερινό ξύπνημα ακόμη δεν μπορώ να το συνηθίσω.Είμαι κομμάτια κάθε πρωί. Από ότι λένε θα σταματήσουν στην πορεία τα νυχτερινά ξυπνήματα αλλά παρόλη την κούραση δεν βιάζομαι καθόλου να περάσει ο καιρός. Θέλω να τον κοιτάζω όλη την ώρα, μήπως και μεγαλώσει ξαφνικά και χάσω κάτι.  Ο θηλασμός είναι ότι καλύτερο μπορώ να του προσφέρω. Το βλέμμα του την ώρα που θηλάζει δεν περιγράφεται. Όλη την ημέρα τον βγάζω φωτογραφίες!!

Δύσκολη η πρώτη νύχτα στην κλινική. Τα ράμματα τραβούσανε όλο και πιο πολύ. Και εγώ να μην βολεύομαι στο κρεβάτι με τίποτα. Υπήρχε φυσικά και η υπερένταση από την χθεσινή μέρα. Μεγάλη μέρα , πολλά συναισθήματα που να κλείσει το μάτι. Λογικό. Το πρωί ήρθαν οι γονείς μου στο επισκεπτήριο. Ο Κώστας έτρεχε από το πρωί για τα χαρτιά και για τα βλαστοκυτταρα. Εγώ προσπαθούσα να θηλάσω και ανυπομονούσα κάθε φορά να μου φέρουν το μωρό. Να με κοιτάξει με τα  γουρλωμένα  του ματάκια. Αυτό το βλέμμα που για κάποιο λόγο με κάνει να πεθαίνω από την δίψα  Το αγαπωωω. Για λίγη ώρα να μην το δω και μου λείπει. Κάθε φορά που μου τον έφερναν οι  μαίες ήταν ξύπνιο και με κοίταζε έτσι!!!Μιλάμε για δίψα υπερβολική!!..

9μιση το πρωί της τρίτης 19-7 ενώ κοιμόμουν και ο Κώστας ήταν στη δουλειά νιώθω να φεύγουν νερά! Αμέσως σηκώθηκα από το κρεβάτι!! Και τα νερά συνέχισαν να τρέχουν,σε ποσότητα σαν να χύθηκε κάτω ένα φλιτζανάκι ελληνικού. Πήρα τον Κώστα τηλέφωνο να του πω για τα νερά, και ότι μάλλον γεννάω, προσπαθώντας να φανώ ψύχραιμη για να μην το αγχώσω αλλά και προσπαθώντας να κρύψω την συγκίνηση.Ήρθε η ώρα και η μέρα  που τόσο καιρό περιμέναμε όλοι. Δεν πήρα τους γονείς μου τηλέφωνο πριν να έρθει ο Κώστας σπίτι. Άναψα νερό για να κάνω μπάνιο.Έπλυνα τα πιάτα που ήταν από βραδύς στο νεροχύτη για να μην υπάρχουν εκκρεμότητες. Δεν έβρισκα το κινητό το γιατρού. Πήρα στην κλινική στην αίθουσα τοκετών και μου είπαν να πάω από εκεί και θα τον πάρουν τηλέφωνο να τον ενημερώσουν..Έλειπε σε άδεια. Δεν αγχώθηκα όμως καθόλου.Μόνο συγκίνηση ένιωθα.. Ήρθε ο Κώστας, έκανα μπάνιο, ετοιμαστήκαμε και τότε πήρα τους γονείς να τους πω ότι σπάσανε τα νερά και με πήραν τα κλάματα από τη συγκίνηση. Ξεκινήσαμε για τ...