Αδειουλα..🎉

Αυτή την εβδομάδα είχαμε άδεια .Και εγώ και ο Κώστας.Σημερα Σάββατο, απόγευμα κιόλας.Για άλλη μια φορά συνειδητοποιώ πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος όταν είσαι με τους αγαπημένους σου.
Αν και βροχερός ο καιρός ,όλη την εβδομάδα χωρίς ούτε μια ηλιαχτίδα,περάσαμε όμορφα.Και πήγαμε και λίγο έξω.
Καθαρά Δευτέρα πετάξαμε χαρταετό,παίξαμε λίγο με σερπαντίνες κ κομφετι στο ανάχωμα και μετά φάγαμε τα παραδοσιακά μεζεδάκια στους γονείς μου. Και κάπως έτσι χαλαρά αποχαιρετήσαμε την Αποκριά για φέτος.

Όλη η υπόλοιπη εβδομάδα πέρασε χαλαρά. Την Τρίτη πήγαμε βόλτα στη γειτονιά  και μετά καταπιάστηκα με δουλειές. 
Τετάρτη πήγανε για ψάρεμα ο μπαμπάς μου με τον ξάδερφο μου και τον Κώστα και εγώ βρήκα ευκαιρία να καθίσω σπίτι με τη μαμά μου κ το Δημήτρη.Το απόγευμα φτιαξαμε κρέπες για τους κουρασμένους ψαράδες..που τελικά πιάσανε ένα χταπόδι μεγάλο!!! Και τώρα σκεφτόμαστε πως να το να μαγειρέψουμε.
Πέμπτη χαλαρωσαμε στο σπίτι όλη να όλη την ημέρα.Απιθανο.Να έχεις τη. Ευκαιρία να είσαι όλη μέρα με τις φόρμες.χαλαρα.χωρις ρολόγια.

Και χθες Παρασκευή πήγαμε μια μεγάλη βόλτα μαζι με την πεθερά μου. ΙΚΕΑ και μετά στο τζαμπο. Όσο εμείς βλέπαμε τα έπιπλα στο ΙΚΕΑ ο Δημήτρης κοιμόταν και έτσι είχαμε την ευκαιρία να πιούμε κ ένα καφέ.
Στο τζάμπο ενθουσιάστηκε και χόρευε στο καρότσι και φώναζε.Του άρεσε η μουσική οι μπάλες τα παιχνίδια τα αυτοκίνητακια.Λατρευει επίσης τα εργαλεία.. κατσαβίδι πενσα.βιδες κλπ.του πήραμε ένα σετ εργαλείων κ από χθες με το κατσαβίδι στο χέρι κοιμάται και του το παίρνω μετά. 
Πολύ χαίρομαι να το βλέπω ενθουσιασμένο τόσο πολύ που να τσιριζει.  Και με κάτι τόσο απλό που κοστίζει τόσο λίγο.Η χαρά αυτή στα μάτια του δεν υπολογίζεται.Θα θελα να κρατήσει η ηλικία λίγο περισσότερο να μπορέσω να τον χορτάσω με τα νάζια του τα γελακια κ τα παιχνίδια  του χορούς κ τα τραγούδια .Είναι απόλαυση αν κ μερικές φορές δεν το κρύβω κουράζομαι..όταν δεν τρώει όταν δεν κοιμάται.. Αλλά αυτα πάνε πακέτο.Απο την μια γέλια κ παιχνίδια από τη άλλη κούραση κ γκρίνια. Μια ηλικία μαγική που ξυπνάς μια μέρα και την ψάχνεις..
Πολλες φορές όταν κουράζομαι σκέφτομαι πόση ησυχία θα έχει το σπίτι όταν πια μεγάλος θα φευγει με την παρέα του και με πόση νοσταλγία θα θυμαμαι τις στιγμές που με τραβούσε από το χέρι για να πάμε στο δωμάτιο του να βιδωσουμε με το κατσαβίδι του ...

Είναι κ η μελαγχολία του βροχερου καιρού..ειναι που πλησιαζει η δευτέρα και άδεια θα αργήσω να ξαναπάρω.. μελαγχόλησα κ γω..ουφ..

Αλλά πρέπει να προσπαθούμε να περνάμε κάθε μέρα σαν να έχουμε άδεια.Μικρες στιγμές χαλάρωσης για να μπορούμε να συνεχίσουμε..Ότι μας χαλαρώνει..